Bangkwang Prison

Gisteren heb ik eindelijk een keer goed geslapen, lekker uitgeslapen dus en toen ben ik aangifte gaan doen, ook weer een halve dag mee kwijt.. Heb namelijk eerst in twee verkeerde bussen gezeten en stond toen 'ergens' in Bangkok. Niemand wist waar ik heen moest, uiteindelijk hebben twee meisjes me geholpen, zitten bellen enzo.. toen taxi gepakt, die ook nog ergens gestopt om het te vragen. Eindelijk bij de toeristenpolitie ging het iets soepeler, hoewel het daar ook nog allemaal een wirwar was om op de juiste plaats terecht te komen. Terugweg ging gelukkig erg gemakkelijk. Als je weet welke bus je moet hebben is het een eitje, dus terug voor 7 baht was prima. Toen nog met een Duits meisje wat gaan eten en rond gelopen op Khosan Road. Toen ik terugliep kwam ik richard en jim weer tegen, met hun nog een drankje gedaan en toen op internet uitgezocht hoe ik naar de gevangenis kon en hoe dat allemaal werkt en daarna gaan slapen.

Vanmorgen om 8 uur opgestaan, gedoucht en toen de boot gepakt richting de gevangenis. Lekker in de boot ontbeten met pepernoten (thanks lange ;-)..)
Daar weer problemen om op de juiste plek terecht te komen en om iemand te vinden die Engels sprak, was namelijk veel te ver doorgelopen en toen heeft een of andere gast op een scooter me weer ergens anders heen gereden waar ik ook niet moest zijn.. Toen toverde ik mijn thaise briefje tevoorschijn. Dat is namelijk het slimste om te doen, iemand die wel engels spreekt op een briefje laten schrijven waar je moet zijn in het Thais. Toen heeft die man met de scooter me afgezet waar ik wel moest zijn, nog redelijk op tijd, 09.30 (begin bezoektijd). Dan moet je eerst een formulier invullen met je naam en paspoortnummer en degene die je wilt bezoeken en je relatie tot diegene. Ik had op internet opgezocht welke nederlanders in de gevangenis zaten en besloten Eddy Tang (oorspronkelijk Chinees maar heeft 20 jaar in nederland gewoont) te bezoeken en gezegd dat ik zijn nichtje was (anders kun je geweigerd worden, er is namelijk een nieuwe directeur die nieuwe regels heeft ingevoerd waardoor in de meeste gevallen alleen familie nog toegelaten wordt). Dan moet je naar de overkant lopen, al je spullen inleveren, wordt je gefouilleerd, moet je door weet ik hoeveel deuren en gangen enzo en dan kun je gaan wachten.

Na een tijdje wachten kwam Eddy eraan, best bizar eigenlijk want je kent elkaar helemaal niet. Hij zag er wel goed uit, hij zit nu weer in gebouw 6 waar je iedere dag kan sporten, ook is hij gestopt met roken. Hij is juist aangekomen in de gevangenis en nu waarschijnlijk gezonder als daarvoor. Heb wel een heel leuk gesprek met hem gehad. Hij vroeg mij ook vanalles over wat ik hier deed enzo. Kon hij wel om lachen.. En gepraat over hoe hij hier kwam en zijn leven hiervoor enzo. Hij is na een maand in Thailand opgepakt wegens drugsbezit (heel veel heroine en pillen) maar is onschuldig. Hij zou anderhalve maand in Thailand zijn en verbleef bij vrienden. De drugs was van de huiseigenaar maar iedereen die binnen was is opgepakt. Hij zit nu 7 jaar vast. In de eerste rechtzaak is hij vrijgesproken maar in de tweede en derde heeft hij de doodstraf gekregen, zo werkt dat hier, drie keer, overwicht telt. Hij heeft drie jaar vastgezeten in de dodencel, aan de ketting en daarna is zijn doodstraf omgezet naar levenslang. (gratie van de koning). Nu zit hij 7 jaar vast hier. Volgend jaar mag hij misschien naar Nederland en dan is de kans groot dat hij vrij snel vrijkomt. Misschien ga ik nog een keer bij hem langs voordat ik terug ga naar Nederland, hij zou dat wel leuk vinden, er zijn al eens eerder nederlanders bij hem op bezoek geweest maar hij had nog nooit zo'n gesprek gehad als met mij (ja, ik gooi gewoon alles eruit wat ik denk...). Ook nog over drugs gepraat, zo bizar he, als je genoeg geld hebt kun je het zelfs in de gevangenis krijgen, heel hypocriet allemaal, zitten ook echt veel mensen onschuldig vast hier.

Na anderhalf uur ofzo en een lamme slapende arm van die hoorn tegen mijn oor drukken (anders hoor je niks door al het andere geschreeuw) ben ik nog bananen, appels en melk voor hem gaan kopen, hoop dat dat bij hem aankomt. Hij zij dat ik niks hoefde te kopen voor hem toen ik dat vroeg omdat ik zelf al zo weinig heb... hij vond het al leuk dat ik langs kwam en als ik nog een keer zou komen. Maar kleine moeite denk ik dan. Hier in Thailand in de gevangenis moet je alles zelf kopen en is het ook nog duurder dan buiten de gevangenis. Hij heeft daarvoor een lening bij de ambassade.

Ja, was een aparte ervaring, maar heb er absoluut geen spijt van, vond het zelfs wel leuk.

Vanavond heb ik nog met dat duitse meisje afgesproken, zij gaat morgen weer naar huis. Ook zitten er nog 2 jongens hier bij mij in de buurt die ik heb leren kennen, misschien dat ik daar nog wat mee ga drinken. Morgen zie ik dan juliette.